رتبه پایین ایران در نرخ مالکیت خانه

آن طور که آمار ها نشان می دهد نرخ مالکیت خانه در ایران در حدود ۶۰ درصد است که در میان کشور های جهان نرخ پایینی محسوب می شود که میانگین جهانی نرخ مالکیت خانه در حدود ۷۴ درصد است این موضوع به معنای آن است که سیاست های بخش مسکن در ایران نیاز به بازنگری دارد.

به گزارش پایگاه خبری گزارش بورس ،یکی از شاخص های مهم توسعه بخش مسکن در هر کشوری نرخ مالکیت خانه در آن کشور است. این نرخ نشان می دهد که چه تعداد از جمعیت آن کشور صاحب خانه هستند. داشتن خانه از این جهت اهمیت دارد که هزینه معیشت مالکان را کم می کند ومالکان به جای اینکه در آمد خود را برای اجاره مسک هزینه کنند صرف سایر امور رفاهی می کنندو از این منظر توسعه اجتماعی نیز در آن کشور با سرعت بیشتری دنبال می شود. آن طور که آمار های جهانی بخش مسکن نشان می دهد میانگین نرخ مالکیت خانه در جهانی در حدود ۷۴ درصد است اما این نرخ در ایران تفاوت معنا داری با جهان دارد.

نرخ مالکیت خانه در ایران

آن طور که آمار ها نشان می دهد نرخ مالکیت خانه در ایران طبق آخرین آمار ها در حدود ۶۰.۵ درصد است که البته برخی کارشناسان این ارقام را پایین تر از این مقدار می دانند و اعتقاد دارند این نرخ پایین تر از این میزان است و حتی در شهر های بزرگ که اهمیت زیادی دارند این نرخ نسبت به میانگین کشور پایین تر است به طور مثال طبق برخی آمار ها بیش از ۵۱ درصد تهرانی ها خانه ندارند و فقط ۴۹ درصد پایتخت نشینان مالک خانه هستند. این اطلاعات همچنین نشان می دهد که حتی با فرض اینکه ۶۰.۵ درصد ایرانی ها صاحب خانه باشند اما باز هم این مقدار در مقایسه با نرخ جهانی و کشور های هم رده ایران رقم پایینی محسوب می شود. به طور کلی در یک فهرست از ۵۰ کشوری هم رده ایران از نظر جمعیت،مساحت و تا حدودی اقتصاد،ایران در۷کشور قعر جدول از نظر سطح مالکیت قرار دارد.

کارشناسان مهمترین عوامل مرتبط با نرخ پایین‌تر مالکیت را نرخ تورم یا افزایش قیمت مسکن، افزایش نرخ وام، افزایش جمعیت متقاضی خانه و سیاست های گذاری های این بخش می دانند.

با این حال طبق آمار های رسمی میزان مالکیت خانه در ایران از کشور هایی مانند ترکیه و کره جنوبی بالاتر است.

نرخ مالکیت خانه در جهان

آمار ها همچنین نشان می دهد در برخی کشور ها ۹۸ درصد مردم صاحب خانه هستند که البته این موضوع بستگی به عوامل زیادی از جمله سیاست های بخش مسکن ،مساحت ، جمعیت و سایر عوامل کلان اقتصادی از جمله تولید و تورم دارد. به طور مثال در کشور کوچکی مانند کوزوو و رومانی  بین ۹۵ تا ۹۸ درصد مردم صاحب خانه هستند و در کشور پهناوری مانند روسیه نزدیک به ۹۲ درصد مردم خانه دارند.

در اتحادیه اروپا ۷۰ درصد و در آمریکا ۶۶ درصد مردم خانه دارند.در واقع در اروپا از هر ۱۰ نفر اروپایی ۷ نفر در خانه‌هایی زندگی می‌کنند که مال خودشان است.

در کانادا نیز با وجود کاهش قابل توجه مالکیت خانه در دهه گذشته، نرخ مالکیت در بین خانواده‌های جوان نسبت به سایر کشورها از جمله ایالات متحده بیشتر است. به نظر می رسد در بسیاری از کشور های توسعه یافته نرخ مالکیت خانه بیشتر از سایر کشور ها است با این حال این موضوع بستگی به سیاست های اقتصادی نیز دارد به طور مثال در کشور هایی که سیاست های اقتصادی متمایل به مشارکت عمومی است  نرخ مالکیت خانه پایین است امادر کشور هایی که متمایل به اقتصاد آزاد هستند نرخ مالکیت خانه بالاتر است. به طور در آلمان  و سوئیس با توجه به شرایط اقتصادی قدرتمندی که دارند، بازهم درصد بیشتری از مردم اجاره‌نشین هستند و بیش از نیمی از مردم این کشور هر ماه اجاره می‌پردازند که به نظر می رسد این موضوع ناشی از سیاست های کلان اقتصادی است که دولت هدایت می کند. ضمن اینکه مالیات بر دارایی‌ها، وام‌های سنگین و تعهدات مالی برای صاحبان املاک برای بسیاری از آلمانی‌ها و سوئیسی‌ها باعث شده تا آنها ترجیح دهند خانه نخرند.

همچنین یکی دیگر از عواملی که باعث شده تا برخی کشورها مانند سوئیس و آلمان، مستاجر زیادی داشته باشند، این است که در این کشورها بازار اجاره به خوبی توسعه یافته است و اجاره برای دوره‌های طولانی‌مدت ۱۰ ساله یا بیشتر امکان‌پذیر است.

مقایسه نرخ مالکیت خانه در ایران با سایر کشورهای جهان- ارقام به درصد